التهاب مزمن روده در سگها (IBD): راهنمای جامع
آیا سگ شما هم این علائم را دارد؟
- اسهال آبکی
- دفع مکرر، تا ۱۰ بار در روز
- مدفوع خونی و لزج
- صداهای بلند روده، غرغر کردن
- امتناع از غذا
- استفراغ مکرر
- کاهش وزن
این علائم به صورت دورهای ظاهر میشوند و فواصل بین دورهها اغلب کوتاهتر و کوتاهتر میشود و یک وضعیت دائمی برای بسیاری از سگها و صاحبان آنها ایجاد میکند.
اگر علائم عود کنند، دامپزشک اغلب به التهاب مزمن روده، IBD (بیماری التهابی روده) مشکوک میشود.
متأسفانه، تشخیص IBD دشوار است و آزمایش مدفوع، آزمایش خون و معاینات آندوسکوپی روده ضروری است.
درمان موفقیتآمیز IBD حتی دشوارتر است:
اکنون مشخص شده است که سیستم ایمنی بیش از حد، دلیل ایجاد IBD است. در بسیاری از موارد – بدون تشخیص قطعی IBD – از داروهای ضد التهابی مانند کورتیزون، سیکلوسپورین A، آزاتیوپرین و غیره استفاده میشود که بهبودی موقتی حاصل میشود. آنتیبیوتیکها باعث تغییر بیشتر فلور روده آسیبدیده میشوند.
کدام سگها بیشتر مستعد ابتلا به IBD هستند؟
- سگهای کار/گله که مشغول کار نیستند
- سگهای مینیاتوری که بسیار نزدیک به انسان هستند
- سگهای آسیبدیده: به عنوان مثال جدایی از صاحبان، اقامت در پناهگاههای حیوانات، سگهای خارج از کشور، سگهای بسیار مضطرب و پرخاشگر
هیچ درمان قطعی برای IBD وجود ندارد.
از طریق همکاری مداوم بین مالک و دامپزشک، میتوان بار IBD را کنترل کرد تا سگ و صاحب آن بتوانند با آن زندگی کنند:
- تشخیص واضح بیماری
- توصیههای فشرده در مورد تغذیه (نه فقط تجویز غذای رژیمی)
- درمان یکپارچه بیماری. یکپارچه به معنای فقط داروهای کاملاً ضروری پزشکی معمولی و تجویز هدفمند داروهای جایگزین و مکملهای غذایی، درمانهای خون اتولوگ برای تنظیم سیستم ایمنی است.
